Pianista, improwizator, kompozytor. Przez krytykę okrzyknięty „najbardziej kreatywnym i bezkompromisowym artystą młodego polskiego jazzu”.

Po głośnym zwycięstwie na szwajcarskim Montreux Jazz Solo Piano Competition 2011 występuje na całym świecie, a każda jego płyta staje się wydarzeniem. Twórczość Orzechowskiego, stanowiąca syntezę gatunków, wymyka się prostym klasyfikacjom i nie daje zaszufladkować. Jego solowe albumy sygnowane są przez legendarną wytwórnię Decca Classics.

Orzechowski z powodzeniem porusza się na gruncie muzyki klasycznej i improwizowanej, nierzadko zacierając ich granice. Współpracował z gigantami muzyki współczesnej, jak Philip Glass czy Krzysztof Penderecki. Występuje jako solista w repertuarze klasycznym z wiodącymi polskimi orkiestrami, m.in. Sinfonią Varsovią, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, czy Orkiestrą Kameralną AUKSO. Koncertował z wybitnymi postaciami światowego jazzu, takimi jak Randy Brecker, Avishai Cohen, Victor Mendoza czy Carlos Zíngaro. Współtworzył artystyczne przedsięwzięcia z czołówką kompozytorów polskich; Zygmuntem Krauze, Agatą Zubel, Aleksandrem Nowakiem czy Krzysztofem Knittlem. Ma na swoim koncie także współpracę z osobowościami świata muzyki popularnej i awangardy, jak Adrian Utley z Portishead, William Basinski, Skalpel czy Natalia Nykiel.

„24 Preludes & Imrovisations” to trzeci solowy album pianisty i kompozytora Piotra Orzechowskiego. Preludes Orzechowskiego wydają się nawiązywać do najwcześniejszej, najbardziej pierwotnej formy preludium, kiedy to miało ono zwartą budowę i improwizowany charakter. Wszystkie odznaczają się bogactwem pomysłów i dużą kondensacją materiału, a w konsekwencji krótkim czasem trwania (ok. dwóch minut). Nie spotykamy tu jednolitej zasady kształtowania. Niektóre wykazują strukturę homogeniczną, inne, będące sumą niepowiązanych ze sobą odcinków, mają mniej jednorodną postać. W zamyśle twórcy miały być one pewną stałą, punktem wyjścia dla następujących po nich Improvisations. Te jednak nie są prostym (wariacyjnym) rozwinięciem Preludes – związki pomiędzy obiema częściami wydają się dość „nieoczywiste.” – pisze Bogdam Chmura w JazzPress.

Twórczość Pianohooligana nawiązuje do różnych odmian jazzu, klasyki (Chopina, Liszta, Scriabina, impresjonistów, neoklasycyzmu, punktualizmu, minimalizmu) polskiego folkloru, a nawet muzyki Indonezji. Obecny projekt to prezentacja kunsztu improwizatorskiego pianisty, techniki, ale także szerokiego spektrum zainteresowań i ogromnej erudycji Piotra Orzechowskiego.

Drzwi – 19:00

Koncert – 20:30

Do zobaczenia w Jassmine!